martes, 29 de julio de 2008

Os gustos

Sempre me gustaron moito as rapazas con peinados irregulares ou moi perfectos, de pelos lisos, con pinzas.

Hai unha rapaza do pobo que de un tempo a esta parte sempre me pareceu moi atractiva, co sorriso na boca, de negro e gris,... ata hoxe.

Xa o dicía nun post ahí atrás, a nosa idade follamos e logo nos enamoramos.

Iso é así, pq os amores platónicos xa non van con nós.

Hoxe escoiteina falar por primeira vez, e pareceume simple, sen fondo, un pouco tonta.

Foi unha pequena desilusión.

O bo que seguramente se a coñecese da outra forma, ela sería capaz de trocar a miña visión sobre ela.

Teño un amigo que di que sempre que unha muller na que anda detrás lle fai caso, perde o interés polo feito de que sexa tan tonta de que lle guste un ser tan estùpido coma el.
Supoño que é outro xeito de ver a mesma cousa.

Como che caia un pau na cabeza, que che vai facer o casco

Falando de periodistas, hoxe voltei a atopar no xornal outra nova desas que te meten o sangue no corpo, polo xeito no que se escriben, a ignorancia que demostra e neste caso, unha labor de contraeducación gravísima.

http://www.lavozdegalicia.es/galicia/2008/07/28/0003_7017893.htm

...
Lo suyo no es solo cortar, además tienen que retirar las ramas que quedan para que el monte permanezca limpio. También bajan los troncos en tractor hasta una zona en la que puedan ser cargados en un camión. Hablan sobre su trabajo, sobre medidas de precaución y sobre cómo hace un par de semanas murió un hombre «porque lle caeu un pau».
Para cortar hay que conocer. «Non é fácil», dicen. El casco, los guantes y el pantalón de protección que llevan, tal y como establece la ley, ayudan, pero no evitan muertes. «Como che caia un pau na cabeza, que che vai facer este casco. Antes non había isto», comenta Vicente mostrando el casco de plástico que acaba de quitarse de la cabeza. La experiencia es, quizá, la mejor prevención. Este hombre aprendió el oficio de su padre, que también era talador. «A vida enteira levo facendo isto», explica.
En temas de prevención de riesgos laborales, Vicente reconoce que hay personas que muchas veces, sobre todo en los meses de verano, quitan alguna pieza del equipo, algo que no hay que hacer. «Claro, o casco no verán?, con este sol? é moita a calor que che entra. O pantalón de protección ten unha tela que tampouco é moi lixeira...», añade. Pero los tres coinciden que peor que el calor «é cando chove».
...


A alguén a día de hoxe se lle ocurre atopar nun xornal unha nova que diga "e que si te caes co carro dunha ponte de cen metros, que te fai o cinturón?", " e que si chocas de frente cun camión a 100 por hora, que te fai o cinturón?"
Penso que non.

A un, que é forestal e técnico de prevención, doelle atoparse semellantes burradas escritas nun papel, coa mensaxe " claro, claro, entón poñerse o casco non vale de nada".

Canta mediocridade neste mundo.

Lembro unha entrevista que me fixeran cando traballaba en incendios nun helicóptero, e o día seguinte a nova do xornal pouco tiña que ver co que eu quería contar.
Falara dos problemas do sector, dos traballadores, do monte, da falla de cultura forestal, da administración.

O titular fora "Somos los ojos de la gente en el aire"

Moi bonito, pero non é iso o que eu quería contar.

sábado, 26 de julio de 2008

Aniversario

Hoxe é o meu aniversario. Xa van alá 35.

Foi un bo día, despois dunha moi boa noite, con regalos, boa compaña e bo despertar.

Despois de traballar pola mañá pasei un día de turista, algo que non facía en Noia hai tempo.

E bos regalos. Os amigos que lle fan pasar un bo rato a un.

Hoxe estou ledo.

viernes, 25 de julio de 2008

Os periodistas


Unha reflexión sobre un comentario que fixen noutro blog, dicindo que a un Periodista non lle importaba transformar a realidade con tal de sacar un titular chamativo.

Obviamente esta é unha xeralización, que só se lle pode adicar os mal periodistas, dos que lamentablemente estamos cheos. Xa sexa nos periódicos, radio ou tv.
Todos os días atopamos ou escoitamos burradas de xente que pensa que por ter o canal para expresar as súas ideas, bota o que lle sae pola boca sen medo algún.

Pois non, xa está ben. Un pouco de rigor se un ten que opinar sobre o que sexa e supostamente é un profesional do tema.

Todos podemos opinar sobre se nos gusta un libro, un concerto, como xoga un equipo, ..., pero para analizar con mais profundidade un tema, hai que saber do tema.

No caso dos periodistas, eu son especialmente crítico polo poder e influencia que poden ter sobre unha maioría da poboación según como se enfoque un asunto.
E é unha mágoa, que ben por ignorancia, por intereses económicos ou políticos, se faga o que vemos por rutina.

Un exemplo do que se falou nun foro ambiental galego esta semana.
http://www.lavozdegalicia.es/arousa/2008/07/19/0003_6996288.htm

La Policía Local de A Illa abate una serpiente de más de un metro de largo en As Laxes

Los policías locales de A Illa tuvieron que medir ayer sus fuerzas con un adversario poco común: una serpiente de más de un metro que campaba a sus anchas por la zona de As Laxes. El animal, cubierto por una vistosa piel amarilla con lunares negros, fue descubierto por los vecinos en un montículo de maderas. Alarmados, los descubridores de semejante bicho dieron parte de inmediato a los agentes municipales, que no tardaron en llegar al lugar de los hechos.
Era casi la una y media de la tarde cuando empezó el operativo. Los policías locales decidieron, en primer lugar, dar parte al Seprona para que fuese el Servicio de Protección de la Naturaleza de la Guardia Civil quien se hiciese cargo del animal, de 1,25 metros de largo. Pero los agentes de verde no llegaron a presentarse, y a las dos menos cuarto no quedó más remedio que hacer frente a un operativo para el que pocos cuerpos de seguridad están preparados. Los policías isleños utilizaron todo su ingenio para capturar a su escurridizo enemigo. Finalmente, lograron apresarla utilizando un palo con un anzuelo: un artilugio similar al empleado en la captura del congrio, según relataban después los agentes municipales. Una vez sujeta, la serpiente fue abatida por los policías.
No es el primer reptil extraño que aparece este verano en la comarca de O Salnés. Hace un par de semanas, dos culebras de gran tamaño sorprendieron y amedrentaron a los vecinos de dos zonas de Vilagarcía. En esos casos, habían entrado en viviendas.



Este tipo de artigos abochornan a un.

Non é unha serpe, é unha culebra.
Non é venenosa.
No ano 2008 non é de recibo que dende un periódico case se anime a darlle unha medalla a uns señores, que por ignorancia, mataron a un bicho que pode intimidar pola súa natureza, pero que non lle pode facer dano a ninguén, seguramente cometendo un delito ambiental, nunha especie que pode estar protexida, polo simple feito de que sexa un animal que para unha maioría da poboación resulte noxento.
Expresións como "medir sus fuerzas" "adversario" "enemigo"... deixan clara a postura que debe adoptar o lector.

Por seguir cultivando esta incultura fai que a xente vaia ao monte e cando atopa un cogomelo venenoso o faga anacos.

Hai poucas semanas en Islandia a policía matou a dous osos polares, e estou seguro que este periodista, se tivera que escribir sobre ese tema, adoitaría outra posición.

Xa o dicían en "The man who shot Liberty Valance"
Cando a realidade se converte en lenda, imprime a lenda.

Berta Dávila

Berta Dávila é unha rapaza de Santiago que escribe cousas con moito senso, e vai camiño de algo grande. Sen dúbida vai a ser unha referencia en breve.

http://bertadavila.wordpress.com/


23.

Non sei dos teus latexos nada máis,
só iso que está contido na palabra,
verbo que versifico ou terxiverso
como se o meu sentido e a túa razón
foran o canto secretísimo dos gozos
(ese que ninguén oe)

Entrelazaremos as nosas infinitas linguas
biblícos e lascivos,
ebrios de rastrear
esa comprensión magnética do inescrutable
e ti non me dis nada
nunca me dis nada
(os parcos de Babel non tendes présa)

O corpo anuncia acaso
o balanceo do que non nos sabe,
nin nos saberá, ni querería sabernos
(rezo porque nunca xamais nos saiba)

o envoltorio de todo o incognoscible
ten un sabor a sal e a mar aberto,
como a túa boca, acaso,
lingua que naufraga nos meus designios

(os barcos de papel sempre se afunden)


42.


Rescribirte desordéname a alma
e a mirada, e a palabra e os versos.

e a mirada, e a palabra e os versos
rescribirte desordéname a alma.

versos os e palabra a e, mirada a e
alma rescribirte a desordéname

mala bretersicir a e demasenodér
vosese os e aprabla a e, amidar e a



8.


.... Lucy is on the sky with diamons...
Beatles


(acróstico ou alucinación)

Queres calmarme ás veces con píldoras azuis,
con mudas inxeccións, verdades baixo a lingua...
e a min sedúceme matar as pantasmas
ainda que sexa só por espantarche os medos.

Salvámonos os dous,
co silencio calado que se sabe silencio
igual que o verso libre se sabe alexandrino.

Mírasme sen sentires nada de todo isto.
Debuxas para min toda unha flor,
media flor, sete cores diferentes suspendidas nun vaso.
Áurica ou escurísima sería eu un estame: abandonada, inerte.

Lívida de mirarte ser só ti, ti quen me observa triste:

sabes que eu son así e que non son eu
debaixo das folerpas que te acusan de todo, alucinada.

2.

Os cristais do espello crávanseme ata arrancarme os ollos,
son o nexo perfecto entre a retina e as bágoas.

miércoles, 23 de julio de 2008

Pexego

O seu pelo ulía o xampú que ela empregaba. Non era un xampú especial, senón de supermercado, pero a min nese intre parecíame o olor mais delicado e fino do mundo. Aroma de melocotón poñía no envase. A miña cara preto da súa permitíame cheirar profundamente ese perfume tan doce.
- ¿Quéresme? – preguntoume o abrir os ollos e observar como eu contemplaba a pel suave dos seus hermosos peitos sobre os que uns intres antes eu vertera todo o meu amor dun xeito impetuoso, un amor con olor a pexego .
Sen contestarlle coloqueime detrás dela, dinlle un bico na caluga tras separar a súa melena loira, e sen pedir permiso, penetreina por onde o lombo cambia de nome todo o fondo que puiden, emitindo ela un xemido intenso e apagado, tras o que xuntei os meus beizos coa súa orella e lle dixen:
- Todo o profundo que poida, amor.
- Quéreme mais, meu ben.

Camera Obscura - Let's Get Out Of This Country

Este finde tocan en Alburquerque

Como me gustaría volver a este festival, para sentir que soy libre.

Que ganas de volve a escuchar la voz de Tracyanne, y disfrutar de su simpatía escocesa aderezada de cardo.

Pero este festival, y este grupo, no sé porqué, hacen que recuerde a mi padre.

Dulce y salado otra vez juntos.

Los que puedan ir que no se lo piensen.

Es difícil escuchar música tan honesta como la que hacen esta gente.
Y ser privilegiados de tocarlos los hace aún más deseables.


Let’s get out of this country
I’ll admit I am bored with me
I drowned my sorrows and slept around
When not in body at least in mind
We’ll find a cathedral city
You can convince me I am pretty

We’ll pick berries and recline
Let’s hit the road dear friend of mine
Wave goodbye to our thankless jobs
We’ll drive for miles maybe never turn off
We’ll find a cathedral city you can be handsome I’ll be pretty

What does this city have to offer me
Everyone else thinks it’s the bee’s knees
What does this city have to offer me?
I just can’t see
I just can’t see

Let’s get out of this country
I have been so unhappy
Smell the Jasmine my head was turned
I feel like getting confessional
We’ll find a cathedral city you can convince me I am pretty

What does this city have to offer me
Everyone else thinks it’s the bee’s knees
What does this city have to offer me
I just can’t see
I just can’t see

lunes, 21 de julio de 2008

1970 Julio Iglesias -

Dos artistas que en su momento sí fueron lo más grande.

Porque para baremar las cosas hay que escuchar todas las notas de la escala musical.

Que manía hay de con haber escuchado un par de ellas opinar que no hay nada mejor.

Que cosas se hacían a finales de los sesenta.
Tan dentro de mí conservo el calor
Que me haces sentir, conservo tu amor
Tan dentro de mí, que aún puedo vivir
Muriendo de amor, muriendo de ti

Como buscan las olas la orilla del mar
Como busca un marino su puerto y su hogar
Yo he buscado en mi alma queriéndote hallar
Y tan sólo encontré mi soledad

Y a pesar que estás lejos, tan lejos de mí
A pesar de otros besos, quizás, Gwendolyne
Aún recuerdes el tiempo de aquel nuestro amor
Aún te acuerdes de mí...

Y aún recuerdo aquel ayer, cuando estabas junto a mí
Tú me hablabas del amor, yo aún podía sonreír
Aún recuerdo aquel amor
Y ahora te alejas de mí

Le he pedido al silencio que me hable de ti
He vagado en la noche queriéndote oír
Y al murmullo del viento le he oído decir
Tu nombre, Gwendolyne

Hablemos del amor

Que necesario es hablar de él, de la dopamina, de las arterias,...

domingo, 20 de julio de 2008

The Gift

Fin de festa


Onte a xornada de concertos resultou bastante mellor que o venres.

Juliette, como se soe dicir, foi un animal sobre o escenario, e aínda que é un tipo de música que moitos dos asistentes non escoitarían na casa, en directo meteuse no peto os asistentes cos seus movementos e a clara intención de agradar ao público.
Sensualidade por todas partes esa muller.
Na súa indumentaria, na que leva un par de rodilleras, non deixa lugar a dúbidas sobre a súa predisposición ás posturas imposibles.

E The Gift volveron a deleitarnos co seu saber facer, a súa voz e as melodías bailables e pegadizas.

Onte si que gocei da velada nocturna.

O que non entendo é a mediocridade de moita xente, que polo simple feito de criticar algo que non te gusta, se adica a criticar o que a un lle gusta como xeito de defensa. Cada quen ten a súa opinión, e a miña non é mellor que outras.

Non sei se o ano que ven volverá a haber o festival. Pouca xente os dous días, non creo que chegaran a mil cada xornada, e a maioría de fora de Noia e arredores.
¿Falta cultura musical na comarca?¿Caras as entradas?¿Demasiado vistos os artistas?

Cada quen que opine

sábado, 19 de julio de 2008

Amaral y Ivan Ferreiro - Como Hablar

Cuanto artista sobrevalorado existe.

Deluxe e Iván Ferreiro son en mi opinión dos de esos.

Tampoco hay que pasar al extremo y decir que son una mierda.

Pero en mi humilde opinión no entiendo la histeria que provocan.

Para empezar alguno debería aprender a cantar si desafinar, si realmente se considera cantante.

Como muestra...

A nuestra edad, primero follamos y luego nos enamoramos


Esta es una gran y cierta frase de mi amiga Mar, una mujer con mucha experiencia en la vida, y de la que siempre se sacan buenos consejos y está ahí para escucharte.

Me considero afortunado por tener un puñado de personas con las que tengo una amistad que me permite ser totalmente sinceros con ellos, y no tener que disfrazarme.

Creo que eso vale mucho, y por desgracia conozco a mucha gente que tiene que aparentar algo para que la gente se la tome en serio.

Y volviendo al principio de este hilo, hagamos todo lo que hay que hacer para enamorarse!

jueves, 17 de julio de 2008

belle and sebastian - wrapped up in books

Hoy me he acordado de este grupo y del concierto en Benicassim de hace unos años, pq he estado hablando con unos amigos de lo imposible que se me hace irme ahora a un festival supermegamasificado, y a pasarlo en unas condiciones de mierda.

Será que me hago viejo

me gusta la chica morena de ojos claros y pelo inclinado

tan deliciosa como la canción

Como todas las de este maravilloso grupo


It was pretty bright, up on the rainbow bridge tonight
I could see into your window although you’re far away
You were racing in a car
Beside a boy, you just don’t know if he is up for
What you have in mind
If he is up for what you have in mind

Change is on the cards, but this time it will be hard
But I never want to leave you
We’ve never had a fight
You should never split a pole
You should never split at all
I wish I had two paths that I could follow
I’d write the ending without any sorrow

I will say a prayer, just while you are sitting there
I will wrap my hands around you
I know it will be fine
We‚ve got a fantasy affair
We didn’t get wet, we didn’t dare
Our aspirations, are wrapped up in books
Our inclinations are hidden in looks

Summer’s hastening on
I’m trying to get a feeling from the city
But I’ve been unfaithful
I’ve been travelling abroad
We’ve got a fantasy affair
We didn’t get wet, we didn’t dare
Our aspirations, are wrapped up in books
Our inclinations are hidden in looks

miércoles, 16 de julio de 2008

mercromina - en un mundo tan pequeño

En un mundo tan pequeño,
una burbuja interior
de millones de colores,
un jardín de mantequilla.

Con eso que te daba
no estaría mal,
con eso crecería...

Hasta escuchar su latido
que bombea al espacio exterior.
Qué anestesia tan profunda,
qué sobredosis de amor.

En un mundo tan pequeño
sólo cabemos tú y yo,
aumentando el microscopio
lo haremos en blanco y negro.

Ha explotado la burbuja,
ahora está dentro de mí,
cementerio de animales.

Qué anestesia tan profunda,
qué sobredosis de amor
en un mundo tan pequeño.

Os esparragos

Hai un ano descubrimos que os esparragos lle daban un sabor distinto o amor roubado, mais amargo, mais duro

Dentro de pouco toca repetir, polo meu aniversario

Non é que sexa un agasallo para min

Eu espero que sexa para algunha este verán

Non te saco da testa comendo os meus esparragos

lunes, 14 de julio de 2008

Sempre admirei aos chamados artistas, polo cansancio e implicación persoal que supón escribir, interpretar, pintar,...
O canso que é, e o duro que pode chegar a ser.

Non é casualidade que as depresións, e mesmo suicidios estean ligados a estes colectivos, en moita mais medida que outros socialmente considerados inferiores.

E é que non se pasa un a súa xornada laboral desengranando o seu pensamento, e as veces a un mesmo.

E iso é duro.

Ofelia, que duro é ser protagonista dun drama que sempre vai ter un final triste e coñecido.

LA BUENA VIDA . Un actor mexicano

dios mio, que hermoso seria escuchar otra vez en la voz de Irantzu esta canción.

Porque siento que soy el único que te toma en serio, que tus amigos te toman con el protagonista del cuento del lobo, y a pesar de que yo sé como eres, y que me ha costado perderte conocerte, que no conozco a nadie a quien le tiemble el cuerpo cuando de vez en cuando vuelva a sentir en su cuerpo tus pensamientos.

viernes, 11 de julio de 2008

Olivia




A miña afillada con quince días.

Supoño que hai que ser pai para saber o que se sente.

Eu é algo no que non penso, e creo que para selo, a miña parella tería que desexalo moito, pois o vexo unha responsabilidade grande.

Tamén creo que é unha das fases da vida animal, reproducirse.

Criar a un fillo é algo complicado, e sempre me fascinou que o estado te poña mil trabas para calquera tontería, e o mais pintado poda ter un fillo, sen curso nen nada.

Ala, a metela todos, que é ghratis

miércoles, 9 de julio de 2008

el niño gusano - pon tu mente al sol

Sergio Algora ha muerto con 39 años.

Son noticias que ha uno le dejan fuera de juego, seguramente debido a la edad tan temprana con la que se va alguien que ha creado algo con lo que tanto hemos disfrutado tantos.

Descanse en paz

si pudiera elegir, saldría de la bolsa del canguro,
si tuviera que elegir me quitaría la piel para estar desnudo.
yo no sé contar lo que pasa en la realidad.

si pudiera elegir sería el hombre más lento del mundo.
ya tengo listo un traje nuevo para mi corazón.

pondré mi mente al sol,
pondré mi mente al sol ...
pondré mi mente al sol,
pondré mi mente al sol ...

tejí con hilo verde una alfombra de hojas donde tumbarme,
también fabrique un dado con la palabra "hoy" en cada lado.
yo no sé contar lo que pasa en la realidad.

y si pudiera elegir, saldría de la bolsa del canguro,
ya tengo listo un traje nuevo para mi corazón.
yo no sé contar lo que pasa en la realidad.

no, ninguno de nosotros
estamos hechos con frío, con frío ...
no, ninguno de nosotros
estamos hechos con frío, con frío ...
no, ninguno de nosotros
estamos hechos con frío, con frío ...
no, ninguno de nosotros
estamos hechos con frío, con frío ...

Johnny Guitar

Como nos gustaría en la vida tener escritas con anterioridad los diálogos de nuestras conversaciones, y que ellos se ciñeran a nuestro guión escrito.

A veces lo hacemos mentalmente, y nos molesta que no se cumpla lo que nos hemos imaginado, queremos que los demás sean como nosotros queremos, y eso no es posible.

Montevideo . EL AVION

Me encanta esta canción de este grupo hispano-argentino, de la cual me he acordado hoy por un artículo en el periódico.

La tenía medio apartada y es una gozada ver que canciones que en un momento te emocionaron lo siguen haciendo en el futuro.

Puedo ver
tu cara de complicidad
No hace falta hablar
Casi adivinas lo que
pienso

Puedo ver
Dos vidas compartidas y
Ganas de vivir
No es mucho pedir ser feliz junto a

Ti es tan real
Que no puedo
creer que estás
conmigo aquí
el día que te ví llegar
sin miedo decidiste entrar

sucede algo extraño que no se explicar
no puedo tocar
sin desparramarlo todo es que
sin querer
te suelo hacer daño y
me sale fatal
eso de mentirte sabes que yo

no suelo ser así
pero es que nunca
me atreví a vivir feliz
y ahora que el avión
va a despegar
no importa a dónde irá

vivir contigo ahora
es todo tan real
que no puedo creer
que estás conmigo aquí
y tanto que nos queda por volar

martes, 8 de julio de 2008

I'm from Barcelona - We're from Barcelona

Pq levo xa dous anos nos que asocio esta canción co verán.

E este non vai ser menos.

Quero subirme a un escenario e berrar cantando.

I'm gonna sing this song with all of my friends
and we're all from Barcelona
Love is a feeling that we don't understand
but we're gonna give it to ya

We'll aim for the stars
We'll aim for your heart when the night comes
And we'll bring you love
You'll be one of us when the night comes

O sangue dos esquimós

12 de agosto de 1910

Luciano Peleteiro, mariñeiro noiés, arpoeiro a bordo do baleeiro inglés "Montrose", dispara un arpón contra un nativo das costas de Grenlandia para "saber se o sangue dos esquimós é igual á dos demais homes"

lunes, 7 de julio de 2008

Atrapado en el tiempo

Es el título de una película que mucha gente ha visto, donde se repite el mismo día una y otra vez.

¿Quién no ha sentido eso alguna vez?

Pero lejos de cambiar su comportamiento con el aprendizaje, como hace el protagonista de la película, mucha gente sigue sin aprender nada de las experiencias pasadas, y sigue día a día haciendo lo mismo, sin cambiar su comportamiento hacia los demás, a pesar de que todos, incluso él mismo, saben como va a terminar esa historia.

Y se enfadan con ellos por advertirselo.

Y se enfanda con ellos haciéndoles responsables sin decírselo de sus propios males.

Mi consejo.

Apartarse del camino de esta clase de gente.

domingo, 6 de julio de 2008

Dominique A

Hace 14 añitos que descubrí a este monstruo

El francés suicida, como le llamaba una amiga mía

Y muchas experiencias y recuerdos a la sombra de sus canciones

Sur les vitres teintées,
s'écrasent nos haleines
Chargées du vin d'hier ;
nous rions comme baleines
La route est une mer
qu'aucun rouleau n'agite
Les péages comme des îles
balisent notre fuite

Dans un camion.

Dans la plaine dévolue
à la station service
Dans l'air qui nous saisit,
sentons nos os craquer
Comme nous avons vieilli,
comme nous avons roulé
Comme nous avons tiré
sur nos forces motrices

Dans un camion
Dans un camion.

Ne nous attendez pas,
nous n'reviendrons jamais
Et triangle à la main,
dans le camion teinté
Nous boirons tout l'or noir
plutôt que d'arrêter
Et passerons sans le voir
dans un feu de forêt

Dans un camion
Dans un camion
Dans un camion
Dans un camion.

sábado, 5 de julio de 2008

The Pogues - Very Drunk Interview

Alguien tiene alguna duda que esta mujer terminará dentro de unos años así, como el cantante de The Pogues, siendo la mofa de aquellos que le encunbraron.

Es una pena que inviten a la gente a seguir este camino.

Amy Winehouse Rock in Rio Madrid 2008

Conozco esos ojos

esa mirada perdida

alguien tiene alguna duda de que ayer esta mujer no tenía ni idea de donde estaba

Qué convierte a la gente en estrella maldita, que hace que busquen en una más un gesto estúpido, un desplante.

Anoche, el mayor aplauso para esta mujer fue cuando cogió su primera copa de vino y le pegó un buen trago.

Cuando la veo, me da lástima, y pienso lo infeliz que debe de ser. A algunos la rutina diaria es ir a la oficina, a la tienda, a la fábrica. Para otros es que te metan en un avión, te metan en una clínica, tus supuestos amigos te conviertan la vida en una mierda...

Hoy he visto un reportaje sobre Ricky Rubio, en el que decía que le gustaría hacer las cosas que hacen sus amigos los viernes y los sábados, y se preguntaba si valía la pena perderse eso.

Me ha recordado a un reportaje que vi hace años sobre Britney Spears, cuando aún estaba en lo más alto y decía que quería llegar virgen al matrimonio.
En él se podía ver a una madre que había convertido a una niña en un pequeño monstruo que era tiempo que explotase.

Qué difícil es ser feliz, y que fácil, verdad.

RobinAndMarian1976

Te amo

te amo más que a todo

más que a los niños

más que a los campos que planté con mis manos

más que a la plegaria de la mañana

o que a la paz

que a nuestros alimentos

Te amo más que a la luz del sol

Te amo más que al amor

o la alegría

o la vida entera

Te amo más que a Dios

viernes, 4 de julio de 2008

Mirada triste



Hay veces que mirándote a los ojos, no te encuentro

no logro ver tu alma

tu cuerpo está ahí, pero tu ser se ha marchado

Y de repente vuelve y te veo

porque tú me encuentras

jueves, 3 de julio de 2008

Bifé de atum


Hoxe apetecíame comer de novo esta maravilla descuberta na última viaxe.

Traio moi bos recordos e sensacións. As millores son voltar a desfrutar do tempo libre, lembrar o que é vivir para un mesmo durante uns días, en boa compaña, con moitas gañas de ser feliz.

Non entendo a xente que non quere ser feliz, ou que dulcifica o sufrimento, coma a Ofelia de Hamlet.

É bom non deleitarse coa dor, nen pensar que porque sexas feliz que algo o ten que estragar.

Sexamos felices todos, e fagamos que os nosos movimentos vaian nesa única dirección

Ophelia




"En las aguas profundas que acunan las estrellas, blanca y cándida,
Ofelia flota como un gran lirio,
flota tan lentamente,
recostada en sus velos..."

(Rimbaud)

NATALIE MERCHANT ... ophelia

Ophelia quería ser unha moza que sentira cousas, como as que vira pasar

Pero ela era outra cousa

Unha grande artista esta Merchant
E un dos millores videos que teño visto nunca

Ophelia was a bride of god
A novice Carmelite
In sister cells the cloister bells
Tolled on her wedding night

Ophelia was a rebel girl
A blue stocking suffragette
Who remedied society
Between her cigarettes

Ophelia was a sweetheart
To the nation over night
Curvaceous thighs
Vivacious eyes
Love was at first sight...

Ophelia was a demigoddess
In pre war Babylon
So statuesque a silhouette
In black satin evening gowns

Ophelia was the mistress to a
Vegas gambling man
Signora Ophelia Maraschina
Mafia courtesan

Ophelia was a circus queen
The female cannonball
Projected through five flaming hoops
To wild and shocked applause...

Ophelia was a cyclone, tempest
A god damned hurricane
Your common sense
Your best defense
Lay wasted and in vain

Ophelia'd know your every woe
And pain you'd ever had
She'd sympathize
And dry your eyes
And help you to forget...

Ophelia's mind went wandering
You'd wonder where she'd gone
Through secret doors
Down corridors
She'd wander them alone
All alone...

miércoles, 2 de julio de 2008

Natalie Merchant-Kind And Generous

You've been so kind and generous
I don't know how you keep on giving
For your kindness I'm in debt to you
For your selflessness, my admiration
And for everything you've done

You know I'm bound...
I'm bound to thank you for it

You've been so kind and generous
I don't know how you keep on giving
For your kindness I'm in debt to you
And I never could have come this far without you
So for everything you've done

You know I'm bound...
I'm bound to thank you for it

I want to thank you
For so many gifts
You gave with love and tenderness
I want to thank you

I want to thank you
For your generosity
The love and the honesty
That you gave me

I want to thank you
Show my gratitude
My love and my respect for you
I want to thank you

I want to...

Thank you
Thank you
Thank you
Thank you
Thank you
Thank you

Cowboy Junkies - Angel Mine

He searched for those wings that he knew
that this angel should have at her back
And although he can't find them
he really don't mind
because he knows they'll grow back
And he reached for that halo that he knows
that she had when she first caught his eye
Although his hand came back empty
he's really not worried
'cause he knows it still shines

I can't promise that I'll grow those wings
or keep this tarnished halo shined
but I'll never betray your trust
angel mine

I search all the time on the ground
for our shadows cast side by side
Just to remind me that I haven't gone crazy
that you exist and are mine
And I know that your skin is as warm and as real
as that smile in your eyes
But I have to keep touching and smelling
and tasting for fear it's all lies

I can't promise that I'll grow those wings
or keep this tarnished halo shined
but I'll never betray your trust
angel mine

Last night I awoke from the deepest of sleeps
with your voice in my head
And I could tell by your breathing
that you were still sleeping
I repeated those words that you had said

I can't promise that I'll grow those wings
or keep this tarnished halo shined
but I'll never betray your trust
angel mine

Ingrid Betancourt

Da sin razón nacen os actos mais impuros e noxentos do ser humano

Privar a xente de liberdade é un deles

Nunca se deben impor as ideas coa forza

Nada da cobixo a esa cobardía