Pexego

O seu pelo ulía o xampú que ela empregaba. Non era un xampú especial, senón de supermercado, pero a min nese intre parecíame o olor mais delicado e fino do mundo. Aroma de melocotón poñía no envase. A miña cara preto da súa permitíame cheirar profundamente ese perfume tan doce.
- ¿Quéresme? – preguntoume o abrir os ollos e observar como eu contemplaba a pel suave dos seus hermosos peitos sobre os que uns intres antes eu vertera todo o meu amor dun xeito impetuoso, un amor con olor a pexego .
Sen contestarlle coloqueime detrás dela, dinlle un bico na caluga tras separar a súa melena loira, e sen pedir permiso, penetreina por onde o lombo cambia de nome todo o fondo que puiden, emitindo ela un xemido intenso e apagado, tras o que xuntei os meus beizos coa súa orella e lle dixen:
- Todo o profundo que poida, amor.
- Quéreme mais, meu ben.